Lichaam en geest zijn één, althans dat schijnt het beste te zijn voor beide partijen en waarschijnlijk voor mijzelf als bewoner, beheerder, eigenaar of wat dan ook van beiden. Helaas heb ik op beiden nog al wat aan te merken.
Wat mijn lichaam betreft, bepaalde functies zijn in de loop van de afgelopen 20 jaar behoorlijk achteruit gegaan. Waarschijnlijk deels door de leeftijd, maar toch ook wel door de ziekte die mij en mijn lichaam teistert. Op mijn leeftijd is lopen en fietsen nog een normale bezigheid, evenals plassen, vrijen en het gebruik van beide armen en handen. Dus helemaal tevreden ben ik niet. De vraag blijft natuurlijk of mijn lichaam wel tevreden is over de functies die het vervult. Ook interessant en nog wat abstracter: ben ik mijn lichaam of heb ik een lichaam? Maar daarover later, of een andere keer meer.
Dan de geest. Dat is een heel ander verhaal. Tenminste in mijn geval. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn geest veel meer zou moeten kunnen dan hij of zij daadwerkelijk deed en doet. Reizen bijv. is voor de geest geen probleem, noch in tijd noch in ruimte. Maar waarom dan alleen in mijn dromen en fantasie? En als ik aan iemand denk, zou ik soms ook wel bij haar of hem willen zijn of minstens kunnen communiceren. En dat ik niet de enige ben bewijst wel het gebruik van (mobiele) telefoon en skype. Altijd en overal kontakt met iedereen. Ik gebruik maar 5% van mijn hersencapaciteit, als ik het goed onthouden heb tenminste (en anders dus nog minder dan dat). Wat doet de rest dan, vraag ik me af? Wordt eens actief, kom van je luie gat af en aan het werk, zou ik zeggen. Misschien dat ik dan ook wat tevredener word over mijn geest.
Waar mijn lichaam langzaam in verval raakt, heeft mijn geest nog ongekende mogelijkheden. Als lichaam en geest één zijn, wordt het nooit wat met beide. Na zo'n 80 jaar is de ene wel opgebruikt, maar kan de andere nog wel een tijdje mee. Stiekem vermoed ik dat de geest wacht met zich verder te ontplooien totdat het lichaam het opgeeft en de geest vrijlaat. Zoiets als een vlinder die vrij komt als de rups sterft. En dan blijft nog de vraag waar ik naartoe ga? Ga ik mee met mijn lichaam, met mijn geest of deel ik mezelf in tweeën?
Groetjes, Peter
Dit is hoe ik het zie tot nu toe.
BeantwoordenVerwijderenIk heb gekozen voor een physiek lichaam omdat ik wil creeeren daar waar ik echt gelukkig en blij van wordt. Klinkt simpel maar dit is de essentie van het leven.
Hoe doe ik dit dan en waar wordt ik dan echt gelukkig van.
Teneerste
"don't beat the drum of that what you do not want".
Maar hoe weet ik nou wat ik echt wil. Door mijn physieke lichaam krijg ik de gelegenheid om contrast (emotie) te ervaren. Emoties kunnen zijn blijheid, warm gevoel, er meer van willen hebben maar ook verdriet, angst, pijn etc. De emoties die ik ervaar, dmv mijn physieke lichaam, laten mij voelen wat goed voor mij is en wat niet. Om hierin onderscheidt te krijgen heb ik soms meerdere belevenissen van het zelfde nodig om duidelijkheid te scheppen/creeeren. Inmiddels weet ik door vallen en opstaan dat het blijven hangen in gevoel waar ik niet blij van wordt nergens toe leidt en er alleen maar voor zorgt dat ik er meer van krijg. Dit geldt trouwens ook voor het blijven hangen in gevoel waar ik wel blij van wordt.
Ik heb me ook regelmatig afgevraagd of er geen andere manier is om ervaringen op te doen die er voor zorgen dat ik echt gelukkig wordt. Ik kan niks anders bedenken dan dat ik toch echt contrast nodig heb en dat het physieke lichaam wel een fantastisch voertuig is.
Hoe bereik ik nu dat wat ik weet, door contrast, waar ik echt gelukkig van wordt.
Ik skip negatieve gedachten door mijn gedachten te brengen op situaties, mensen, materiele dingen waar ik blij van wordt. Dit lukt niet altijd gelijk maar dmv oefenen gaat het steeds beter. Wat mij helpt en geholpen heeft is om “data” te verzamelen van dat waar ik gelukkig van wordt en wie ik wil zijn en wat ik wil hebben. Een voorbeeld van mijn verzamelde “data” is:
een goed gesprek met mijn hartsvriendin onder het genot van een glaasje wijn of een karaktereigenschap wat mij erg aanspreekt en waar ik vrolijk van wordt of een mooi huis die mij de gelegenheid geeft om mensen te ontvangen om een fijne tijd mee door te brengen in een atmosfeer wat bij mij past.
Wat ik nu elke dag zou moeten doen (het lukt me nl niet altijd) is een plek zoeken waar ik me prettig voel en dan 15 a 20 minuten deze “data” beleven. Ik wordt hier blij van.
Iedereen kent wel een periode in zijn leven waarin je met een bepaald onderwerp heel erg mee bezig bent. Bij mij was dat de zwangerschappen. Ik weet nog wel de eerste keer dat ik zwanger was. Het leek wel of de hele wereld zwanger was. Overal zag ik zwangere mensen. Die waren er natuurlijk ook toen ik nog niet zwanger was maar toen was ik er niet mee bezig en zag ik ze dus ook niet. Daarom ben ik er van overtuigd dat ik mijn “ data” zal aantrekken en zo ook datgene waar ik echt gelukkig van wordt.
Groet TIny
Dank je wel voor je reactie, Tiny. Ik zou ipv "data" liever een ander woord gebruiken, doet me zo denken aan ict en computers. Verder klopt natuurlijk wat je zegt. Door aantrekken en afstoten beinvloeden we ons leven, onze gevoelens en gedachten en kunnen we sturen. Maar of ons leven dan maakbaar is? Ik betwijfel dat. In een volgende blog misschien wat meer daarover? Wie weet.
BeantwoordenVerwijderen