zaterdag 22 oktober 2011
National MS Society Blog: CCSVI research: Why are the results so different?
National MS Society Blog: CCSVI research: Why are the results so different?: Julie Stachowiak, PhD Writer, ms.about.com There are many components to a "good" experiment - not just that a researcher gets the results th...
woensdag 21 september 2011
Lichaam en geest
Lichaam en geest zijn één, althans dat schijnt het beste te zijn voor beide partijen en waarschijnlijk voor mijzelf als bewoner, beheerder, eigenaar of wat dan ook van beiden. Helaas heb ik op beiden nog al wat aan te merken.
Wat mijn lichaam betreft, bepaalde functies zijn in de loop van de afgelopen 20 jaar behoorlijk achteruit gegaan. Waarschijnlijk deels door de leeftijd, maar toch ook wel door de ziekte die mij en mijn lichaam teistert. Op mijn leeftijd is lopen en fietsen nog een normale bezigheid, evenals plassen, vrijen en het gebruik van beide armen en handen. Dus helemaal tevreden ben ik niet. De vraag blijft natuurlijk of mijn lichaam wel tevreden is over de functies die het vervult. Ook interessant en nog wat abstracter: ben ik mijn lichaam of heb ik een lichaam? Maar daarover later, of een andere keer meer.
Dan de geest. Dat is een heel ander verhaal. Tenminste in mijn geval. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn geest veel meer zou moeten kunnen dan hij of zij daadwerkelijk deed en doet. Reizen bijv. is voor de geest geen probleem, noch in tijd noch in ruimte. Maar waarom dan alleen in mijn dromen en fantasie? En als ik aan iemand denk, zou ik soms ook wel bij haar of hem willen zijn of minstens kunnen communiceren. En dat ik niet de enige ben bewijst wel het gebruik van (mobiele) telefoon en skype. Altijd en overal kontakt met iedereen. Ik gebruik maar 5% van mijn hersencapaciteit, als ik het goed onthouden heb tenminste (en anders dus nog minder dan dat). Wat doet de rest dan, vraag ik me af? Wordt eens actief, kom van je luie gat af en aan het werk, zou ik zeggen. Misschien dat ik dan ook wat tevredener word over mijn geest.
Waar mijn lichaam langzaam in verval raakt, heeft mijn geest nog ongekende mogelijkheden. Als lichaam en geest één zijn, wordt het nooit wat met beide. Na zo'n 80 jaar is de ene wel opgebruikt, maar kan de andere nog wel een tijdje mee. Stiekem vermoed ik dat de geest wacht met zich verder te ontplooien totdat het lichaam het opgeeft en de geest vrijlaat. Zoiets als een vlinder die vrij komt als de rups sterft. En dan blijft nog de vraag waar ik naartoe ga? Ga ik mee met mijn lichaam, met mijn geest of deel ik mezelf in tweeën?
Groetjes, Peter
Wat mijn lichaam betreft, bepaalde functies zijn in de loop van de afgelopen 20 jaar behoorlijk achteruit gegaan. Waarschijnlijk deels door de leeftijd, maar toch ook wel door de ziekte die mij en mijn lichaam teistert. Op mijn leeftijd is lopen en fietsen nog een normale bezigheid, evenals plassen, vrijen en het gebruik van beide armen en handen. Dus helemaal tevreden ben ik niet. De vraag blijft natuurlijk of mijn lichaam wel tevreden is over de functies die het vervult. Ook interessant en nog wat abstracter: ben ik mijn lichaam of heb ik een lichaam? Maar daarover later, of een andere keer meer.
Dan de geest. Dat is een heel ander verhaal. Tenminste in mijn geval. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn geest veel meer zou moeten kunnen dan hij of zij daadwerkelijk deed en doet. Reizen bijv. is voor de geest geen probleem, noch in tijd noch in ruimte. Maar waarom dan alleen in mijn dromen en fantasie? En als ik aan iemand denk, zou ik soms ook wel bij haar of hem willen zijn of minstens kunnen communiceren. En dat ik niet de enige ben bewijst wel het gebruik van (mobiele) telefoon en skype. Altijd en overal kontakt met iedereen. Ik gebruik maar 5% van mijn hersencapaciteit, als ik het goed onthouden heb tenminste (en anders dus nog minder dan dat). Wat doet de rest dan, vraag ik me af? Wordt eens actief, kom van je luie gat af en aan het werk, zou ik zeggen. Misschien dat ik dan ook wat tevredener word over mijn geest.
Waar mijn lichaam langzaam in verval raakt, heeft mijn geest nog ongekende mogelijkheden. Als lichaam en geest één zijn, wordt het nooit wat met beide. Na zo'n 80 jaar is de ene wel opgebruikt, maar kan de andere nog wel een tijdje mee. Stiekem vermoed ik dat de geest wacht met zich verder te ontplooien totdat het lichaam het opgeeft en de geest vrijlaat. Zoiets als een vlinder die vrij komt als de rups sterft. En dan blijft nog de vraag waar ik naartoe ga? Ga ik mee met mijn lichaam, met mijn geest of deel ik mezelf in tweeën?
Groetjes, Peter
donderdag 15 september 2011
My first blog
For my english-speaking friends,
This blog will be most of the time in dutch and once every 2 or 4 blogs, I will try to make one in English. Off course will there be more if there is a lot of interest. So let me know what you want!
This blog will be most of the time in dutch and once every 2 or 4 blogs, I will try to make one in English. Off course will there be more if there is a lot of interest. So let me know what you want!
PGB anno 2011
Vandaag is de brief van de staatssecretaris gepubliceerd over het pgb. Zie hier: PGB brief staatssecretaris. Veel is hier al over gezegd en vooral door mensen met AWBZ-hulp. Het blijft vreemd dat een succesvolle regeling die ook nog eens de regie van de mens in stand houdt en zijn of haar zelfstandigheid stimuleert ten onder dreigt te gaan. Uïteindelijk gaat het maar om 1 ding: hoeveel geld willen we er aan besteden en hou houden we dat in de hand! Wat zijn mijn ervaringen met 10 jaar PGB.
Wel de belangrijkste: ieder jaar verandert er wat, want het was te duur. Er waren teveel PGB-aanvragen, en er was te weinig geld. Dus, eerst de eigen bijdrage omhoog, de indicatiestelling omlaag, de normen aangepast. Daarna de huishoudelijke hulp naar de WMO met eigen regelingen, vaak per gemeente anders. Ook daar weer hogere eigen bijdragen, andere regels voor aftrek bij belastingen, WTCG- en UWV-uitkeringen (die vervolgens ook terecht kwamen bij mijn zoon van 21 omdat een tijd fysiotherapie nodig had). En de gemeente heeft weer een Servicebureau opgericht voor de uitvoering en worstelt vervolgens met de vraag hoe om te gaan met al de budgethouders die flexibele hulp inkopen en daarmee vaak goedkoper uit zijn.
Een voorbeeld: 1 uur huishoudelijke hulp kost bij de thuiszorg minimaal 20 Euro. De zorgverlener krijgt hiervan 8 tot 10 Euro bruto. Dus de organisatie krijgt 10 tot 12 Euro per uur. Als een vakantiekracht wordt ingezet krijgt deze het minimum jeugdloon en dat is vaak nog minder. Mijn hulpen betaal ik 12,50 of 15 Euro per uur, geen extra kosten. De gemeente snapt dit niet en vindt dat ik mijn geld niet besteed aan het inkopen van zorg omdat ik geld overhoud, en dat mag niet.
Flexibiliteit, daar kan de overheid niet goed mee omgaan. Er zijn regels en daar moet je je aan houden. De brief van de staatssecretaris ademt de sfeer van nadere regelgeving voor de belanghebbenden, de zorgbehoevenden. De organisaties moeten flexibel worden, de belanghebbende (die dit al was) moet zich aanpassen aan weer nieuwe regels. Ieder jaar opnieuw past de PGB-er zich aan aan de nieuwe regels, totdat hij/zij geen PGB meer heeft. Het PGB was te flexibel, het maakte van de zorgbehoevende weer een weldenkend mens, die met gezond verstand zijn of haar eigen zorg regelde. Maar dat hoeft straks niet meer. De thuiszorgmanager doet dat straks voor hem/haar. De prijs? Mijn zelfstandigheid.
Wel de belangrijkste: ieder jaar verandert er wat, want het was te duur. Er waren teveel PGB-aanvragen, en er was te weinig geld. Dus, eerst de eigen bijdrage omhoog, de indicatiestelling omlaag, de normen aangepast. Daarna de huishoudelijke hulp naar de WMO met eigen regelingen, vaak per gemeente anders. Ook daar weer hogere eigen bijdragen, andere regels voor aftrek bij belastingen, WTCG- en UWV-uitkeringen (die vervolgens ook terecht kwamen bij mijn zoon van 21 omdat een tijd fysiotherapie nodig had). En de gemeente heeft weer een Servicebureau opgericht voor de uitvoering en worstelt vervolgens met de vraag hoe om te gaan met al de budgethouders die flexibele hulp inkopen en daarmee vaak goedkoper uit zijn.
Een voorbeeld: 1 uur huishoudelijke hulp kost bij de thuiszorg minimaal 20 Euro. De zorgverlener krijgt hiervan 8 tot 10 Euro bruto. Dus de organisatie krijgt 10 tot 12 Euro per uur. Als een vakantiekracht wordt ingezet krijgt deze het minimum jeugdloon en dat is vaak nog minder. Mijn hulpen betaal ik 12,50 of 15 Euro per uur, geen extra kosten. De gemeente snapt dit niet en vindt dat ik mijn geld niet besteed aan het inkopen van zorg omdat ik geld overhoud, en dat mag niet.
Flexibiliteit, daar kan de overheid niet goed mee omgaan. Er zijn regels en daar moet je je aan houden. De brief van de staatssecretaris ademt de sfeer van nadere regelgeving voor de belanghebbenden, de zorgbehoevenden. De organisaties moeten flexibel worden, de belanghebbende (die dit al was) moet zich aanpassen aan weer nieuwe regels. Ieder jaar opnieuw past de PGB-er zich aan aan de nieuwe regels, totdat hij/zij geen PGB meer heeft. Het PGB was te flexibel, het maakte van de zorgbehoevende weer een weldenkend mens, die met gezond verstand zijn of haar eigen zorg regelde. Maar dat hoeft straks niet meer. De thuiszorgmanager doet dat straks voor hem/haar. De prijs? Mijn zelfstandigheid.
dinsdag 13 september 2011
Mijn eerste blog
Deze gaat nog nergens over, gewoon even starten.
Als je me zoekt op internet:
www.peterbrandsma.net voor mijn schilderijen
http://twitter.com/#!/peter200953 voor mijn twitteraccount
http://www.facebook.com/pbrandsma voor facebook en
peter2009@live.nl voor emails
Als je me zoekt op internet:
www.peterbrandsma.net voor mijn schilderijen
http://twitter.com/#!/peter200953 voor mijn twitteraccount
http://www.facebook.com/pbrandsma voor facebook en
peter2009@live.nl voor emails
Abonneren op:
Reacties (Atom)